بسمه تعالی

آه ای کربلا  
آن ظهرِ گرم وپرالتهابِ، آتشفشانی بود که به فورانش لغات را مفاهیمی تازه بخشید.                    تا آن روز ، ما آب را مایه ی حیات می شناختیم وبعد فهمیدیم، آب یعنی یادِ برادر، یعنی وفا به همدوش وهمخون، یعنی در زلالش نگریستن وخودزلالتر ار آن بودن.                                        تا آن روز، پدرراحامی وپشتیبانِ لحظات سخت می شناختیم وبعد فهمیدیم پدر یعنی غنچه ای سرخ با سه خار گزنده در گلبرگش، آن هم بردستان بالا رفته باغبان تا با نشان دادن به خورشید،مباهات کند.تاآن روز، می پنداشتیم خواهر یعنی دلسوز،یعنی مهربانِ برادر،یعنی طاقت لحظه ای غم ورنج برادررانداشتن، ولی بعد فهمیدیم خواهر یعنی منظره ی قاب گرفته ی گودال مَقتل یعنی خنجرکینِ بربوسه گاهِ عشق، یعنی بودن وماندن ازجدایی سرتا امروز وفرداها.  تاآن روز، فکر می کردیم دختریعنی امیدِ پدر،یعنی مونسِ تنهایی وخستگیِ  پدر، ولی بعد فهمیدیم دختریعنی تشت طلا، یعنی خرابه ی تاریک، یعنی پرواز در اوج آسمانها با دوبالِ شکسته. تا آن روز، می گفتیم، زن یعنی یاورِ شوهر، یعنی شریک زندگی ولی بعد فهمیدیم زن یعنی اطاعت، یعنی خموشی وتقدیم تک تک غنچه های نوشکفته به باغبان وگلباران مسلخِ عشق با معطرترینِ این غنچه ها.                                                                                                         تاآن روز، فکر می کردیم مرگ یعنی نیستی، یعنی خموشی یعنی افول، بعد فهمیدیم مرگ یعنی زندگی یعنی فریاد تا ابد یعنی صعود.

نام ونام خانوادگی: ایران خمیسی              مدرسه علمیه: فاطمه الزهرا (سلام الله علیها)
استان: خوزستان                                                  شهرستان: آبادان