اولین کلمه ای که یاد گرفتیم بنویسیم و بخونیم (آب) بود. بابام میگه، درس آب خیلی سخته، آب یه روز خودش تشنگی کشیده، فرات تو کربلا تشنه ی لب های حسین بود.

واسه همینه که هر وقت آب می خوریم می گیم سلام بر حسین.

کوچه پس کوچه های شهر رنگ محرم گرفته، علم ، پرچم و بیرق یا حسین علیه السلام همه جا رو عاشورایی کرده خدا کنه دلامونم عاشورایی بشه …

ای ماه خدا در تقویم دل ما خاطره ی هیچ ماهی به سرخی تو نیست! سلام خدا بر تو و بر ستارگانی که در خود جای داده ای! ای ماه خون! بار دیگر از راه می رسی و با نسیم گرم کربلایی، قصه آلاله های سرخ را به گوش جان می رسانی.

حسین، عاشورا را آفرید وعاشورا حسینیان زمانه را، حسین خود را در کربلا فنا کرد تا ولا و ولایت به معنا بنشیند. حسین چون کتابی بی شیرازه، جسمش را به دم تیغ جباران سپرد تا شیرازه قرآن را مستحکم گرداند. حسین با خون خود عدالت، مظلومیت و عبودیت را عاشقانه تعبیر کرد. حسین به ما آموخت که چگونه عقیده را پاس بداریم.

پس سلام بر حسین

ملیحه قاهری، پایه اول، استان اصفهان، شهرستان نجف آباد، مدرسه ی زهرائیه سلام الله علیها نجف آباد